ดำเนินนโยบายอย่างไรต่อธุรกิจการพนัน เพื่อก่อให้เกิดประโยชน์ต่อประเทศและสังคมสูงสุด และมีต้นทุนทางสังคมต่ำสุด โดยประชาชนต้องมีส่วนร่วมด้วย .... อ่านต่อได้ที่ : https://www.posttoday.com/analysis/report/372337
ตามแผนงานหรือ ขั้นตอน เกี่ยวกับธุรกิจนั้น มันเหมือนๆกันหมด กำไร ขาดทุน และเสมอทุน ธุรกิจการพนันเป็นตัวบ่งชี้ชัดเจนดี เจ้าของหรือตัวธุรกิจมีกำไรจากคอมฯและเป็นเจ้ามือ ตรงนี้ประชาชนมีส่วนร่วมได้ยากมากๆ ถ้าขยายความลงลึกจุดสนใจคือ การมีส่วนร่วมของประชาชนในการเป็นหุ้นส่วนธุรกิจการพนันนั้นไม่มี ในประวัติศาสตร์ในอดีตของไทยไม่มีเลยที่เจ้าของจะเปิดกว้างเช่นนี้ในการแบ่งกำไร เหมือนธุรกิจเบียร์เหล้าสุราก็ไม่มีเปิดกว้างสำหรับประชาชนเช่นกัน แต่มันก็เป็นธุรกิจโดยกฎหมายเปิดช่องและอบายอื่นๆมักเป็นกลุ่มธุรกิจเฉพาะครอบครัวของๆใครเป็นอิทธิพล ประชาชนไทยตกเป็นเป้าแค่เฉพาะลูกค้าให้ผู้ปกครอง ผู้นำบ้านเราเอาไปเป็นข้ออ้างว่า โง่ สังคมโง่ เลวทรามลง ถ้าเปิดเสรีธุรกิจอบาย รัฐบาลจัดการไม่เก่งมีช่องทางสังคมเสื่อม ประชาชนในสังคมตกเป็นทาส ต้นทุนทางสังคมที่ผิด โดยไม่ได้มองมุมสูงว่าใครเป็นเจ้าของ ถ้าเป็นประชาชนทุกคนมีสิทธิเป็นเจ้าของแล้วการท้วงติงต่างๆ ตกเป็นสาธารณะทุกคนก็จะมีส่วนร่วมแก้กันไม่ใช่มาเป็นของรัฐแล้วประชาชนฟังรัฐบาลออกแนวทางเหมือนรถเมล์
เรารู้สึกว่าแผนจริงๆมันเรียบง่ายมาก ถ้าสมมุติฐานเราถูกต้อง
การเป็นเกม คือจุดเริ่มต้น ทุกคนยอมรับเกมเศรษฐี และเล่นในวัยเด็ก เป็นกันทั้งนั้นนักทอยลูกเต๋าตัวยง ใครๆก็เห็นด้วยว่าพอไปสักระยะหนึ่ง เป็นธนาคารหรือเจ้าของดีกว่า แต่ในชีวิตจริงสมัยอดีตโดนปิดกั้น แค่กลุ่มชนชั้นเจ้านายเท่านั้น ในบางธุรกิจตอนนี้ยังมีอยู่
เอาเข้าจริงเกือบทุกคนถนัดเป็นผู้ทอยลูกเต๋าเล่นเกม นี่ประเด็นแค่เกม และเป็นทฤษฎีเกมด้วย และแน่นอนเป็นกฏ นิยามของคนทั้งโลกต่อเกม แทบจะเป็นผลบวกเชิงคณิตศาสตร์ ทำไมจุดเริ่มต้นตรงนี้ของไทยเรา บิดเบือน และสมรภูมิธุรกิจในอดีตโดนปิดกั้น
การผ่านเกมของไทยในสังคมเราไม่ได้ตระหนักผลทางคณิตศาสตร์และเชิงสถิติในการแก้ปัญหาร่วมกันนี่เรายังไม่ได้กล่าวถึง การแข่งขัน เอาจริงเอาจัง แบบโปรเฟสชั่นแนล จากเกมไปสู่การแข่งขันมันก็ในชีวิตจริง สังคมเราเป็น หนูถีบจักรมากๆที่บีบรัดให้พฤติกรรมส่วนมาก เป็นการแข่งขันและขาดจรรยาบรรณ ที่เรียกว่าคอร์รัปชั่น
กับไอ้แค่การพนันของรัฐ ต้องมีอนุญาตยังทำเรา งง ตั้งนานในวัยเด็ก เราโตมาเป็นสังคมขัดแย้ง แล้วเราก็เข้าใจว่าต้องเป็นแบบนั้นด้วย
การคอร์รัปชั่น มันตามการเจริญของสังคมขัดๆ แย้งๆ
"จะแข่งขันเป็นธรรม" อะไรที่เป็นสโลแกนของร่างนโยบายดูจะห่วย
และติดกับ คำว่า 4.0 ใครนำมาใช้ ก็ขัดแย้งๆ ดูดีก็ต่อเมื่อนักวิชาการสนับสนุน และสถาบันวิชาการออกมารับรอง
การจะได้ประโยชน์สูงสุดจริงตามหลักเศรษศาสตร์หรือวิชาการนั้นตรงประเด็นเลย คือการขจัดสังคมที่มันขัดๆแย้งตาม ครรลอง และ กำจัดคอร์รัปชั่น หรือคนโกง ที่ในวัยเด็ก เราเข้าใจ เล่นโกง หรือตุกติก กลายเป็นเกม ที่ไม่ยอมเป็น "การแข่งขันที่เป็นธรรม"
เราเสพคำว่าเกม ต้องมีโกงอยู่แล้ว
ใน ทริค หรือ สังคมใหม่เรียกแฮก
มันดูด้อยค่าเหมือนเป็น คำสำหรับเด็ก การแข่งขันเป็น ผู้ใหญ่ และ การพนันเป็นไอ้ เฮียก
รวมๆแล้ว สังคมเรา แบ่ง แยกอะไรที่เป็นต้นทุนโดยสิ้นเปลือง ทำไมไม่แบ่งแยกคัดเลือกให้ ต้นทุนไม่มี (ฟรี)หรือต้นทุนต่ำ อันนั้นเราใช้คำว่า เสมอภาค
ต้นทุนทางสังคมต่ำ กับเกิดประโยชน์สูงสุดต่อประเทศ มันหลัก เกลือ
ใช้ใส่นิดๆ แล้วรสชาติ ออก เค็ม อร่อย
การพนันกับพอเพียง เพิ่งกล่าวถึง อาหาร ตามหลักโภชนาการ ธรรมชาติ เกลือทำให้อาหารมีรสชาติ ไม่ใช่เพราะอาหารไม่ใส่เกลือไม่มีรสชาติ แต่ต้องการ อร่อยอิ่มท้อง ต้องการกินให้มากพอ ที่จะทำให้ร่างกายถูกต้องตามหลักโภชนาการ
การพนัน ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
การใส่ใจกับมัน ถึงได้ ประโยชน์ ตามหลักการต้องบริโภคอาหาร อันนี้แค่เปรียบเทียบ การพนัน
ถ้าไม่ใส่ความหมายหรือความต้องการแล้วมันไม่เห็นคุณค่า ถ้าเป็นโทษนี่เกินพอเพียง ยังไงก็ต้องเกลือ หรือ ประหยัดเกิดประสิทธิภาพต่อมาตรวัด จริงๆแล้วเรียกขนาด มันออกเป็นปริมาณ เช่น อาหาร แต่การพนันเป็นสถิติ
และตามมาตรวัดของผม ธุรกิจการพนัน มันยังไม่เคยเป็นของประชาชนเลย
ตามแผนงานหรือ ขั้นตอน เกี่ยวกับธุรกิจนั้น มันเหมือนๆกันหมด กำไร ขาดทุน และเสมอทุน ธุรกิจการพนันเป็นตัวบ่งชี้ชัดเจนดี เจ้าของหรือตัวธุรกิจมีกำไรจากคอมฯและเป็นเจ้ามือ ตรงนี้ประชาชนมีส่วนร่วมได้ยากมากๆ ถ้าขยายความลงลึกจุดสนใจคือ การมีส่วนร่วมของประชาชนในการเป็นหุ้นส่วนธุรกิจการพนันนั้นไม่มี ในประวัติศาสตร์ในอดีตของไทยไม่มีเลยที่เจ้าของจะเปิดกว้างเช่นนี้ในการแบ่งกำไร เหมือนธุรกิจเบียร์เหล้าสุราก็ไม่มีเปิดกว้างสำหรับประชาชนเช่นกัน แต่มันก็เป็นธุรกิจโดยกฎหมายเปิดช่องและอบายอื่นๆมักเป็นกลุ่มธุรกิจเฉพาะครอบครัวของๆใครเป็นอิทธิพล ประชาชนไทยตกเป็นเป้าแค่เฉพาะลูกค้าให้ผู้ปกครอง ผู้นำบ้านเราเอาไปเป็นข้ออ้างว่า โง่ สังคมโง่ เลวทรามลง ถ้าเปิดเสรีธุรกิจอบาย รัฐบาลจัดการไม่เก่งมีช่องทางสังคมเสื่อม ประชาชนในสังคมตกเป็นทาส ต้นทุนทางสังคมที่ผิด โดยไม่ได้มองมุมสูงว่าใครเป็นเจ้าของ ถ้าเป็นประชาชนทุกคนมีสิทธิเป็นเจ้าของแล้วการท้วงติงต่างๆ ตกเป็นสาธารณะทุกคนก็จะมีส่วนร่วมแก้กันไม่ใช่มาเป็นของรัฐแล้วประชาชนฟังรัฐบาลออกแนวทางเหมือนรถเมล์
เรารู้สึกว่าแผนจริงๆมันเรียบง่ายมาก ถ้าสมมุติฐานเราถูกต้อง
การเป็นเกม คือจุดเริ่มต้น ทุกคนยอมรับเกมเศรษฐี และเล่นในวัยเด็ก เป็นกันทั้งนั้นนักทอยลูกเต๋าตัวยง ใครๆก็เห็นด้วยว่าพอไปสักระยะหนึ่ง เป็นธนาคารหรือเจ้าของดีกว่า แต่ในชีวิตจริงสมัยอดีตโดนปิดกั้น แค่กลุ่มชนชั้นเจ้านายเท่านั้น ในบางธุรกิจตอนนี้ยังมีอยู่
เอาเข้าจริงเกือบทุกคนถนัดเป็นผู้ทอยลูกเต๋าเล่นเกม นี่ประเด็นแค่เกม และเป็นทฤษฎีเกมด้วย และแน่นอนเป็นกฏ นิยามของคนทั้งโลกต่อเกม แทบจะเป็นผลบวกเชิงคณิตศาสตร์ ทำไมจุดเริ่มต้นตรงนี้ของไทยเรา บิดเบือน และสมรภูมิธุรกิจในอดีตโดนปิดกั้น
การผ่านเกมของไทยในสังคมเราไม่ได้ตระหนักผลทางคณิตศาสตร์และเชิงสถิติในการแก้ปัญหาร่วมกันนี่เรายังไม่ได้กล่าวถึง การแข่งขัน เอาจริงเอาจัง แบบโปรเฟสชั่นแนล จากเกมไปสู่การแข่งขันมันก็ในชีวิตจริง สังคมเราเป็น หนูถีบจักรมากๆที่บีบรัดให้พฤติกรรมส่วนมาก เป็นการแข่งขันและขาดจรรยาบรรณ ที่เรียกว่าคอร์รัปชั่น
กับไอ้แค่การพนันของรัฐ ต้องมีอนุญาตยังทำเรา งง ตั้งนานในวัยเด็ก เราโตมาเป็นสังคมขัดแย้ง แล้วเราก็เข้าใจว่าต้องเป็นแบบนั้นด้วย
การคอร์รัปชั่น มันตามการเจริญของสังคมขัดๆ แย้งๆ
"จะแข่งขันเป็นธรรม" อะไรที่เป็นสโลแกนของร่างนโยบายดูจะห่วย
และติดกับ คำว่า 4.0 ใครนำมาใช้ ก็ขัดแย้งๆ ดูดีก็ต่อเมื่อนักวิชาการสนับสนุน และสถาบันวิชาการออกมารับรอง
การจะได้ประโยชน์สูงสุดจริงตามหลักเศรษศาสตร์หรือวิชาการนั้นตรงประเด็นเลย คือการขจัดสังคมที่มันขัดๆแย้งตาม ครรลอง และ กำจัดคอร์รัปชั่น หรือคนโกง ที่ในวัยเด็ก เราเข้าใจ เล่นโกง หรือตุกติก กลายเป็นเกม ที่ไม่ยอมเป็น "การแข่งขันที่เป็นธรรม"
เราเสพคำว่าเกม ต้องมีโกงอยู่แล้ว
ใน ทริค หรือ สังคมใหม่เรียกแฮก
มันดูด้อยค่าเหมือนเป็น คำสำหรับเด็ก การแข่งขันเป็น ผู้ใหญ่ และ การพนันเป็นไอ้ เฮียก
รวมๆแล้ว สังคมเรา แบ่ง แยกอะไรที่เป็นต้นทุนโดยสิ้นเปลือง ทำไมไม่แบ่งแยกคัดเลือกให้ ต้นทุนไม่มี (ฟรี)หรือต้นทุนต่ำ อันนั้นเราใช้คำว่า เสมอภาค
ต้นทุนทางสังคมต่ำ กับเกิดประโยชน์สูงสุดต่อประเทศ มันหลัก เกลือ
ใช้ใส่นิดๆ แล้วรสชาติ ออก เค็ม อร่อย
การพนันกับพอเพียง เพิ่งกล่าวถึง อาหาร ตามหลักโภชนาการ ธรรมชาติ เกลือทำให้อาหารมีรสชาติ ไม่ใช่เพราะอาหารไม่ใส่เกลือไม่มีรสชาติ แต่ต้องการ อร่อยอิ่มท้อง ต้องการกินให้มากพอ ที่จะทำให้ร่างกายถูกต้องตามหลักโภชนาการ
การพนัน ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
การใส่ใจกับมัน ถึงได้ ประโยชน์ ตามหลักการต้องบริโภคอาหาร อันนี้แค่เปรียบเทียบ การพนัน
ถ้าไม่ใส่ความหมายหรือความต้องการแล้วมันไม่เห็นคุณค่า ถ้าเป็นโทษนี่เกินพอเพียง ยังไงก็ต้องเกลือ หรือ ประหยัดเกิดประสิทธิภาพต่อมาตรวัด จริงๆแล้วเรียกขนาด มันออกเป็นปริมาณ เช่น อาหาร แต่การพนันเป็นสถิติ
และตามมาตรวัดของผม ธุรกิจการพนัน มันยังไม่เคยเป็นของประชาชนเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น